وب سایت رسمی شرکت کدبانو

دلایل زیادی وجود دارد که ما از یک فنجان چای داغ لذت ببریم: ما عطر گونه های مختلف چای را دوست داریم، در دست گرفتن یک لیوان چای داغ در یک صبح سرد زمستانی و گرم شدن دست ها دلنشین است، مزه مزه کردن چای در مقابل شومینه یک راه عالی برای رسیدن به آرامش است.

و اینها فقط دلایلی هستند که با احساس شادی ما در ارتباطند. اگر هنوز چای ننوشیده اید، این مطلب درباره 10 راهی که چای بر بدن شما اثر مثبت می گذارد را بخوانید و بعد ببینید که آماده اید نوع نوشیدنی خود را تغییر دهید!

1. چای حاوی چندین نوع آنتی اکسیدان است. مانند رنگ ها، که از پوسیدگی لوازمی که در معرض هوا و باران قرار دارند جلوگیری می کنند، آنتی اکسیدان های موجود در چای از بدن شما در مقابل یغماگری های بالا رفتن سن و تاثیرات آلودگی های محیطی محافظت می کنند.

2. چای به نسبت قهوه از کافئین کمتری برخوردار است. قهوه معمولا 2 تا 3 برابر بیشتر از چای دارای کافئین است. یک فنجان هشت اونسی (حدود 250 گرم) قهوه حدود 135 میلی گرم کافئین دارد، در حالیکه چای در هر فنجان تنها 30 تا 40 میلی گرم کافئین دارد. اگر نوشیدن قهوه باعث ناآرامی یا هیجان زدگی در شما می شود، در شما سوء هاضمه یا سردرد یا ایجاد می کند و مانع از خوابیدن شما می شود، به سمت چای بروید.

3. چای خطر احتمالات حمله های قلبی و سکته را کاهش می دهد. لخته های خون به طور ناخواسته از کلسترول یا پلاکت ها تشکیل می شوند و مسبب حمله های قلبی و سکته هستند. نوشیدن چای به باز نگه داشتن و روان بودن شریان ها کمک می کند، همانطور که زهکش به پاکیزگی لوله های فاضلاب کمک می کند. یک پژوهش 6-5 ساله در هلند به این نتیجه دست یافته است که خطر حمله های قلبی منجر به مرگ در کسانی که روزانه دستکم دو تا سه فنجان چای سیاه می نوشند، در مقایسه با کسانی که اصلا چای نمی نوشند، 70 درصد کمتر است.

4. چای از استخوان های شما محافظت می کند و این تنها به خاطر شیر که باعث مقوی شدن استخوان ها می شود و به چای اضافه می شود نیست. یک پژوهش که نوشندگان چای و افرادی که چای نمی نوشند را مورد مقایسه قرار داده است نشان داده است که کسانی که 10 سال یا بیشتر است چای می نوشند، حتی بعد از بالا رفتن سن، تغییرات وزنی، تمرینات ورزشی، کشیدن سیگار و هر گونه مورد تاثیرگذار، قوی ترین استخوان ها را دارا هستند. نویسندگان این تحقیق به این موضوع اشاره کرده اند که این مسئله می تواند با کارکردهای سودمند شیمیایی_گیاهی چای در ارتباط باشد.

5. چای یک لبخند دلنشین برای شما می سازد. شاید شما فکر کنید که نوشیدن چای برای دندان های شما مناسب نباشد، اما دوباره بیندیشید. این قند اضافه شده به چای است که باید برای پرونده بد دندان پزشکی شما مورد سرزنش قرار گیرد. چای در واقع حاوی فلوراید (fluoride) و تنین ها (tannins) است که عفونت های دهانی را در حالت وقفه نگه می دارند. پس به برنامه های محافظت از دندان خود مانند مسواک و نخ دندان، چای شیرین نشده اضافه کنید تا دندان ها و لثه های سالمی داشته باشید.

6. چای سیستم دفاعی بدن شما را تقویت می کند. نوشیدن چای می تواند به بدن شما در مقابله با امراض کمک کند. از 21 نفر به صورت داوطلبانه تحقیقاتی به عمل آمد که در آن قرار بود تعدادی از افراد روزانه پنج فنجان چای یا قهوه به مدت 4 هفته بنوشند، محققان میزان بالای فعالیت های دستگاه ایمنی بدن را در خون افرادی که چای را انتخاب کرده بودند مشاهده کردند.

7. چای از بدن در مقابل سرطان محافظت می کند. یک بار دیگر باید به دلیل وجود پلی فنل ها (polyphenol) و آنتی اکسیدان های موجود در چای، به خاطر تاثیرات ضد سرطانی ممنون بود. در حالیکه تحقیقات جامع هنوز به نتایج قطعی نرسیده است، به اندازه کافی پژوهش در این زمینه انجام شده است که پتانسیل تاثیرات حفاظتی نوشیدن چای را معلوم کند و قابلیت چای را در اضافه شدن آن به نوشیدنی های روزمره ثابت کند.

8. چای به شما کمک می کند تا آب از رفته از بدن خود را جبران کنید. نوشیدنی های کافئین دار، از جمله چای، جز نوشیدنی هایی محسوب نمی شوند که ما در تامین مایعات بدن آنها را مشارکت دهیم. نظر به اینکه کافئین ادرار آور است باعث می شود بیشتر نیاز به دستشویی احساس شود، این گونه فکر می شود که چای در تامین مایعات مورد نیاز بدن، نمی تواند نقشی داشته باشد. با این وجود، تحقیقات اخیر نشان داده است که کافئین در زمینه تامین مایعات مورد نیاز بدن، بر چای و دیگر نوشیدنی کافئین دار روزمره لزوما تاثیرگذار نیست. تا زمانی که صحبت از تامین مایعات بدن است، تنها زمانی کافئین به یک مشکل بدل می شود که بیشتر از پنج یا شش فنجان نوشیدنی کافئین دار به طور یک باره نوشیده شود.

9. چای بدون کاری است. چای تا زمانی که شما به آن شیرین کننده یا شیر اضافه نکرده اید، هیچ مقدار کالری ندارد. مصرف کردن حتی 250 کالری کمتر در روز، می تواند منجر به از دست دادن مقدار یک پوند (حدود نیم کیلو) در هفته از وزن بدن شود. اگر به دنبال یک نوشیدنی رضایت بخش بدون کالری هستید، چای بهترین انتخاب است.

10. چای سوخت و ساز بدن را افزایش می دهد. بساری از مردم از سرعت پایین سوخت وساز بدن و ناتوانی در کاهش وزن شکایت می کنند. نشان داده شده است که چای سبز در واقع سرعت متابولیسم بدن را افزایش می دهد تا جایی که شما می توانید با نوشیدن تنها 5 فنجان از آن به طور روزانه، 70 تا 80 کالری بیشتر بسوزانید. شما می توانید سالیانه تنها با نوشیدن چای سبز، 8 پوند از وزن خود را کاهش دهید. البته 15 دقیقه پیاده روی روزانه نیز در سوختن کالری کمک می کند.

برگرفته از: saidaonline.com

گزارش مطالعاتی نشان می دهد، قرار دادن گوجه فرنگی در برنامه غذایی روزانه می تواند از ابتلا به سرطان پروستات جلوگیری به عمل آورد.

گوجه فرنگی دارای رنگدانه هایی به نام لایکوپین (Lycopene) است که رنگ قرمز آن را سبب می شود. این ماده به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل می کند که به شیوه های مختلف برای حفظ و بهبود سلامت مفید هستند. مطالعات مختلف حاکی از آن است که استفاده روزمره از گوجه فرنگی می تواند خطر ابتلا به سرطان پروستات، سرطان ریه و سرطان معده را کاهش دهد.

ریچارد ون بریمن (Richard van Breemen) استاد شیمی پزشکی در دانشگاه ایلینوی، تحقیقی راجع به سرطان و گوجه انجام داده که در مجله پژوهش های پیشگیری از سرطان (Cancer Prevention Research) ارائه شده است. در این تحقیق 105 بیمار در سنین 50 تا 80 سال مورد بررسی قرار گرفته اند. این افراد به دو گروه تقسیم شدند: گروهی که 30 میلی گرم لایکوپین به صورت روزانه دریافت می کردند و گروه دیگر که روزانه کپسول های دارونمای حاوی روغن سویا مصرف می کردند. میزان آنتی اکسیدان در خون اعضای گروهی که روزانه لایکوپین مصرف می کردند، افزایش یافت.

فشارهای اکسایشی به سلول های بدن زیان و صدمه می رساند و ممکن است به بروز بیماری هایی همچون سرطان و آلزایمر منجر شود. از طرفی دیگر آنتی اکسیدان ها به سلول ها کمک می کنند تا از عهده آسیب ها و کاهش فعایت های اکسیداتیو برآیند. آنتی اکسیدان ها همچنین روند پیری سلول های بدن را کند می کند.

از آنجا که پژوهش مزبور فقط بر یک نژاد یعنی مردان آمریکایی-آفریقایی ‌تبار محدود بوده است، نتایج به دست آمده از آن را هنوز نمی توان بین المللی تلقی نمود.

برگرفته از: topnews.ae

آنتی اکسیدان ها چه هستند؟

پیشوند «آنتی» به معنای ضد و مخالف است و در طبیعت به مفهوم ترمیم و اصلاح اشاره می کند. برای درک عملکرد و ماهیت آنتی اکسیدان ها بهتر است روشن شود که این عوامل دقیقاً با چه چیزهایی ضدیت دارند و به ترمیم چه چیزهایی مبادرت می ورزند.

در بدن آدمی میلیون ها فرایند در طول شبانه روز در حال رخ دادن است. انجام این فرایندها نیازمند اکسیژن است. متاسفانه همین اکسیژن زندگی بخش می تواند عوارض جانبی مضری بر جای بگذارد، یا موادی را اکسید کند که به سلول های بدن آسیب می رساند و به بروز بیماری های مزمن منجر می شود.

اکسیدان ها که معمولاً از آنها با نام «رادیکال های آزاد» یاد می شود، از طریق منابع محیطی نظیر قرار گرفتن در معرض نور خورشید یا آلودگی محیط نیز به وجود می آیند. واسطه های دیگری نظیر استرس، به اضافه چیزهایی که افراد وارد بدن خود می کنند مانند مشروبات الکلی، غذاهای ناسالم و دود سیگار نیز در تشکیل این مواد دخالت دارد.

تقریبا به همان شیوه ای که اکسیداسیون باعث زنگ زدگی سطح اشیاء می شود و عامل از کارافتادگی و خرابی سطوح اشیا است، اکسیداسیون صورت گرفته در داخل بدن نیز به فروپاشی سلول ها منجر می شود. رادیکال های آزاد ایجاد شده از این فروپاشی، به سلول های سالم حمله می کنند و اغلب DNA، پروتئین ها و چربی ها را هدف قرار می دهند. این رخدادهای زنجیره ای منجر به تضعیف کارکرد ایمنی بدن و علاوه بر آن تسریع روند پیری سلول ها شده و از سوی دیگر زمینه را برای بروز انواع بیماری ها از قبیل آب مروارید، انواع سرطان ها و بیماری های قلبی فراهم می سازد. برخی مطالعات نشان می دهد که این موضوع احتمالاً با بروز آرتروز و دیگر عارضه های مزمن نیز مرتبط است.

آنتی اکسیدان ها یا عامل های آنتی-اکسیدانی، از طریق محصور کردن این مولکول های مضر، اثرات خطرناک اکسیدان ها را کاهش می دهند و قدرت تخریب آنها را کم می کنند. آنتی اکسیدان ها همچنین می توانند به ترمیم سلول های از قبل آسیب دیده نیز کمک کنند.

برخی از آنزیم های آنتی اکسیدان در داخل بدن تولید می شوند. از جمله شناخته شده ترین این آنتی اکسیدان هایی که به طور طبیعی به دست می آیند، سوپراکسید دیسموتاز (Superoxide Dismutase)، کاتالاز (Catalase) و گلوتاتیون (Glutathione) هستند.

سوپراکسید دیسموتاز ساختار اکسیدان ها را تغییر داده و آنها را به پراکسید هیدروژن تجزیه می کند. کاتالاز هم به نوبه خود پراکسید هیدروژن را به آب و ذرات ریز اکسیژن یا گاز تجزیه می نماید. گلوتاتیون نیز یک عامل سم زدایی به شمار می رود، که خود را به سموم مختلف می چسباند تا ساختار آنها را تغییر دهد تا این مواد سمی بتوانند به صورت مواد زاید از بدن دفع شوند.

آنتی اکسیدان های دیگر را می توان در مواد غذایی از قبیل سبزیجاتی که دارای برگ های تیره هستند پیدا کرد. عقیده بر آن است که موادی که دارای مقادیر زیادی ویتامین آ، ویتامین ث، ویتامین ای و بتاکاروتن دارند، سودمندترینند. این مواد مغذی معمولاً در میوه ها و سبزیجات یافت می شوند، آنهایی که رنگ های تیره تری دارند سلامتی زاترند. پرتقال، فلفل قرمز، گوجه فرنگی ها، اسفناج و هویج نمونه های این مطلب هستند.

استفاده از میوه ها و سبزیجات خام و نه پخته شده، بالا رفتن غلظت و جذب حداکثری آنتی اکسیدان ها را به دنبال دارد. افرادی که از مواد غذایی تولیدکننده آنتی اکسیدان به حد کافی استفاده نمی کنند، می توانند به جای آن مکمل های غذایی را به کار برند.

برگرفته از: wisegeek.com

مطالعات نشان می دهند که غذاهای کنسرو شده، اگر نه بیشتر، که به همان اندازه غذاهای تازه مغذی و مقوی هستند.

باور عام بر این است که غذاهای تازه و خام سالمتر و مغذی تر از غذاهای کنسروی هستند، اما حقیقت این است که سبزیجات تازه لزوما مغزی تر از کنسرو شده ها نیستند. تحقیقی که در سال 1997 توسط دپارتمان علوم غذایی و تغذیه بشر، دانشگاه الینوی صورت گرفت، نشان داد که میوه ها و سبزیجات کنسرو شده، ویتامینها و مواد فیبردار روزانه مورد نیاز بدن را مشابه غذاهای تازه و در برخی موارد حتی بیشتر از آنها تامین می کنند. برای مثال، کنسرو کدو 540% ازمقدار توصیه شده دریافت روزانه ویتامین A مورد نیاز بدن را تامین می کند، درحالی که کدوی تازه قادر به تامین 26% است.

غذاهای تازه به محض چیده شدن شروع به از دست دادن ویتامین های خود می کنند و اغلب دو هفته زمان می برد تا راه خود را از انبارها و شبکه توزیع و عمده فروشان و شبکه پخش، به طرف قفسه فروشگاه ها و بازارها پیدا کنند و این غیر از زمانی است که باید تا خریداری شدن منتظر بمانند.

میوه های تازه و بعضی سبزیجات، قبل از رسیده شدن برداشت می شوند و بسته به زمانی که نیاز است تا به بازار مصرف برسند یا دلایل متفاوت دیگر، منتظر رسیده شدن می مانند. غذاهای کنسرو شده در زمانی که به حد مطلوب رسیده شده اند برداشت می شوند و به طور عادی پخته می شوند و در طی ساعتها فرآیند، از منبع اصلی فرآوری می شوند که باعث می شود مقدار بیشتری ویتامین نسبت به همتای تازه و خام خود ذخیره کنند.

بیش از 1500 نوع محصولات غذایی کنسرو شده در دسترس هستند که در زندگی شلوغ و پرازدحام امروزی، تنوع و آسودگی را ارائه می دهند. سدیم موجود در غذاهای کنسرو شده تجاری، به دلیل اهمیت موضوع، تا 40% نسبت به روش های قدیمی کنسروسازی کاهش یافته اند.

اکنون بسیاری از غذاهای کنسرو شده نیز به صورت های کم-نمک، بدون-نمک، کم-قند، بدون-قند برای کسانی که نیازمند رژیم های غذایی یا نیازهای خاص هستند و یا آنها که خواهان طعم های طبیعی هستند قابل دسترسی می باشند.

برگرفته از: homecooking.about.com

یکی از رایج‌ترین محصولات صنعتی گوجه فرنگی، سس است که امروزه همراه با بیشتر غذاها مصرف می شود.

سس گوجه فرنگی نیز مانند رب گوجه فرنگی باید دارای رنگی روشن و شفاف، بدون ناخالصی و مواد و دانه‌های تیره، با قوام و غلظت یکنواخت باشد و باید از مصرف سس گوجه ‌فرنگی که رنگ تیره و غلظت زیاد دارند، خودداری کرد.

کچاپ یا کتساپ چنانچه در برخی نقاط جهان نامیده می شود، یا سس گوجه، یک چاشنی ملس ترش و شیرین است که از گوجه، سرکه، شکر یا شربت ذرت با فروکتوز بالا، و مجموعه ای از سبزیجات معطر و ادویه های گیاهی و طعم دهنده هایی مانند پیاز، فلفل شیرین، میخک، دارچین، سیر و کرفس تهبه می شود.

کچاپ معمولا همراه با سیب زمینی سرخ شده یا چیپس، همبرگرها، ساندویچ ها، گوشت های سرخ یا گریل شده استفاده می شود. همچنین کچاپ به عنوان مایه اصلی و پایه برای سس های مختلفی نیز استفاده می شود. در کشورهایی مانند نیوزیلند و استرالیا، از این سس به عنوان سس اصلی پای گوشت استفاده می کنند.

تاریخچه

در دهه 1690، چینی ها معجونی از ترکیب ماهی شور (این ماهی با نمک و شکر و سرکه و ادویه درست می شود) و ادویه های مختلف به وجود آوردند و آن را "kôe-chia" یا "kê-chia" به معنی "شورابه حلزون یا ماهی شور" نامیدند.

در اوایل قرن هیجدهم، این سس راه خود را تا ایالات مالای (مالزی امروزی)، که توسط جستجوگران انگلیسی کشف شده بود، گشود و تا 1740 جز تولیدات مهم انگلیسی شد.

با اینکه کچاپ امروزی بر پایه گوجه فرنگی تهیه می شود، تا حدود یک قرن بعد از اولین نوع های خود به وجود نیامده بود. در سال 1801، یک دستورالعمل برای کچاپ گوجه فرنگی توسط سندی اَدیسون ساخته شد و بعدها در کتاب "کتاب آشپزی آمریکائی، کتاب خانه شکری" چاپ شد.

جیمز مِیس نیز یک دستورالعمل دیگر درسال 1812 منتشر کرد.

در 1824، یک دستورالعمل طبخ کچاپ با استفاده از گوجه فرنگی، توسط یک خانم خانه دار از ویرجینیا نوشته شد؛ (که تحت تاثیر از کتاب آشپزی قرن نوزدهم، نوشته ماری رندالف از خانواده توماس جفرسون رئیس جمهور آمریکا بود). همچنین از قرن نوزدهم آشپزهای آمریکائی شروع به شیرین کردن کچاپ کردند.

همچنان که قرن در حال پیشرفت بود، محبوبیت کچاپ گوجه فرنگی در ایالات متحده تحت تاثیر اشتیاق زیاد آمریکائی ها به گوجه فرنگی، رو به صعود رفت. کچاپ گوجه فرنگی به صورت بومی توسط کشاورزان به فروش می رسید. باور بر این است که مردی به نام جوناس یرکس، اولین شخصی بود که کچاپ گوجه فرنگی را به صورت یک پدیده ملی درآورد. او تا 1837 سس را در سراسر کشور تولید و توزیع کرده بود.

مدت کوتاهی پس از آن، شرکت های دیگر راه را ادامه دادند. اف هاینز و جِی هاینز تولید کچاپ گوجه فرنگی خود را در 1876 راه اندازی کردند. کچاپ گوجه فرنگی هاینز به این صورت تبلیغ شد: "آسایش خاطری خجسته برای مادران و تمام زنان یک خانواده!". یک شعار که گریز زده بود به فرآیند طویل و شاقی که برای تهیه کچاپ گوجه فرنگی در خانه ها لازم است.

در سال های اولیه قرن بیستم، بعد از مباحثه بر سر استفاده از بنزوات سدیم به عنوان نگهدارنده در سس، کچاپ امروزی پدیدار شد. هاروی دبلیو وایلی، پدر مدیریت غذایی و دارویی در ایالات متحده، ایمنی بنزوات را که در قانون دارو و خوراک خالص مردود شده بود، زیر سوال برد. در جواب، موسسان شرکت به همراه هنری جِی هاینز، یک دستورالعمل جایگزین ارائه کردند که احتیاج استفاده از آن نگهدارنده را حذف می کرد.

پیش از هاینز (و مبتکران هم کار او) کچاپ گوجه فرنگی صنعتی رقیق و آبدار بود، که این تا اندازه ای به دلیل استفاده از گوجه فرنگی های کال بود که دارای پکتین (ژلاتین گیاهی) کمی بودند. سرکه آنها کمتر از کچاپ های امروزی بود. به علت ترشی کردن گوجه فرنگی های رسیده، نیاز به بنزوات، بدون ضایع شدن یا کاهش طعم، از بین رفت. اما تغییراتی که به علت خواسته حذف بنزوات اعمال شده بود، از طرفی دیگر، تغییراتی را باعث شد که خبرگانی ماننداندرو اف اسمیت، بر این باورند که کلید تحکیم کچاپ گوجه فرنگی، به عنوان سس برتر و غالب در آمریکا شود.

ابتکارات واپسین

در فست فودها، کچاپ غالبا به صورت بسته بندی های کوچک که مایه را در درون نگه می دارند، توزیع می شود. مصرف کنندگان کنار یا بالای بسته را برش می دهند و کچاپ را با فشار از بسته خارج می کنند. در 2010، هاینز جایگزین "فنجان فشاری و آغشته ای" برای این بسته ها ارائه داد که روش پاکیزکی بیشتر در مراحل تولید و توزیع را عرضه می کرد.

در اکتبر 2000، هاینز، کچاپ های رنگی با نام EZ Squirt را معرفی کرد، که نهایتا رنگهای سبز، بنفش، صورتی، نارنجی، سبزآبی و آبی را شامل می شد. این محصولات با اضافه کردن رنگ های خوراکی به کچاپ سنتی ساخته می شد. از ژانویه 2006، تولید این محصولات متوقف شد.

جدولی که در ادامه خواهد آمد، ارزش های غذایی کچاپ را، بر مبنای اطلاعات USDA Food Nutrient Database نشان می دهد.

ارزش غذایی کچاپ در هر 100 گرم:

انرژی	100kcal-419kj
آب	68.33 گرم
پروتئین	1.74 گرم
چربی	0.49 گرم
کربوهیدرات	25.78 گرم
سدیم	1110 میلی گرم
ویتامین ث	15.1 میلی گرم
لیکوپن	17.0 میلی گرم

کچاپ خواص زیادی دارد که به دلیل وجود نمک و شکر تحت الشعاع قرار می گیرند. کچاپ معدن لیکوپن است، یک نوع آنتی اکسیدان که مانع بروز برخی از انواع سرطان ها می شود. به ویژه این موضوع در کچاپ های ارگانیک بسیار صادق هستند، چرا که کچاپ های ارگانیک سه برابر بیشتر حاوی لیکوپن هستند. کچاپ مانند سس مارینارا (سس پاستا) و دیگر غذاهای دارای گوجه فرنگی پخته شده، میزان زیادی لیکوپن برای هر پرس غذا تولید می کند. به این خاطر که طبخ، لیکوپن را فعال تر می کند.

در می 2010، هانتس استفاده از شربت ذرت با فروکتوز بالا در تولید کچاپ های خود را در جواب مستقیم به درخواست خریدارن، پایان داد.

دستورالعمل سس گوجه فرنگی که در ادامه آمده است، دستوری است که توسط سندی ادیسون در 1801 ابداع شد و بعدها در کتاب "کتاب آشپزی آمریکائی، کتاب خانه شکری" چاپ شد.

1. در یک روز گرم، گوجه فرنگی های کاملا رسیده را در میان دستان خود به قدری بفشارید تا به صورت پوره ای درآیند، سپس برای هر 100 گوجه فرنگی مقدار نیم پوند (حدود 220 گرم) نمک مرغوب اضافه کنید و انها را به مدت دو ساعت بجوشانید.
2. برای جلوگیری از سوختن و ته گرفتگی، مواد را خوب هم بزنید.
3. مواد را به همان صورت داغ و با یک قاشق نقره از یک صافی عبور دهید تا زمانی که هیچ چیز جز پوست باقی نماند، سپس برای طعم به آن کمی پوست جوز، 3 عدد جوز، فلفل شیرین، میخک، دارچین، زنجبیل و فلفل تند اضافه کنید.
4. مایه را روی حرارت ملایم تا زمانی که کاملا غلیظ شود بجوشانید و در تمام مدت آن را هم بزنید.
5. وقتی که مایه کاملا سرد شد آن را در بطری بریزید.
6. 100 گوجه فرنگی به میزان 4 تا 5 بطری سس خواهد شد و این مواد به مدت دو تا سه سال قابلیت استفاده شدن دارند.

نمکی که در این دستورالعمل استفاده شده که باعث ماندگاری مواد می شود و نگهدارنده است، باعث می شود که مواد بسیار شور مزه شوند. این دستورالعمل از لحاظ اینکه گوجه فرنگی در اوایل 1800 در آمریکای شمالی زیاد پذیرفته نبود، مهم است. بسیاری از مردم باور داشتند که گوجه فرنگی سمی است.

نحوه تولید صنعتی

برای درست کردن کچاپ نیاز به گوجه فرنگی های کاملاً رسیده، سرکه سفید، نمک، شکر، موسیر، پیاز، فلفل سیاه، و زنجبیل است. البته می توان از سایر افزودنی های دلخواه نظیر سبزی های معطر نیز بهره گرفت. روش تهیه سس به این شکل است که ابتدا گوجه فرنگی ها را خرد کرده، در سرکه می ریزند و می جوشانند، سپس نمک را به آن اضافه کرده و خوب هم می زنند. ماده به دست آمده را پس از فشرده سازی از صافی رد می کنند تا دانه ها و پوست گوجه فرنگی از آن جدا شود. بعد شکر را به آن اضافه کرده و مجدداً می جوشانند. سپس ترکیب به دست ‌آمده را با سایر چاشنی ها مخلوط کرده و خوب هم می زنند تا کاملاً غلیظ شده و آماده مصرف شود.

برگرفته از: Wikipedia

طبق یک نظرسنجی انجام شده، از نظر اکثریت مردم اهمیت خواص و فواید کچاپ به شاخص های زیرگروه بندی می شوند:

چای سیلان چیست؟

چای سیلان برای اولین بار، در سریلانکای امروزی متولد شد. در اواخر دهه 1860، سیلان مقادیر متنابهی از گیاهان قهوه خود را به سبب نوعی قارچ از بین برنده دانه قهوه، از دست داد. برای 10 سال، کشاورزان به پرورش گیاه چای توجه نشان دادند و در 1960، جیمز تیلور شروع به آماده سازی 19 اکر زمین، برای کشت گیاه چای کرد. این گیاهان اولیه، به زودی به پرتولیدترین چای دنیا تبدیل شدند.

منشاء پیدایش

وقتی پای تولید چای ممتاز با کیفیت عالی به میان می آید، باید گفت چای سریلانکا در محیطی بی مثال رشد می کند. سریلانکا، کشوری که در جنوب شرقی سواحل اقیانوس هند واقع شده است و برای شرایط آب و هوایی عالی در پرورش و تولید چای با عطر و طعم های خاص و متفاوت به خود می بالد. این گیاهان خالص چای که در بالای کوهستان ها رشد می کنند، از ارتفاع 7000 پایی از سطح دریا و از منطقه ای قدیمی و بکر از مواد شیمیایی و سموم ضد حشره برداشت می شوند. به دلیل آبیاری شدن با باران های کوهستانی، چای سیلان در بهشتی رشد می کند که می تواند پرفروش ترین برگ های چای جهان را به وجود بیاورد.

فرآیند تولید

چیده شدن هر برگ چای سیلان با دست، در بالای کوهستان های سریلانکا، روش برداشت را از بسیاری از چای های منطقه های دیگر که با ماشین انجام می شوند، متمایز می کند. تنها شکوفه و جوانترین دو برگ اول برداشت می شوند، چرا که تنها این قسمت گیاه بهترین طعم و عطر را ارائه می کند. بعد از اینکه چای چیده شد، برگ ها برش می خورند تا مایع آن خارج شود و در محیطی کاملا کنترل شده فعال شوند. به محض تکمیل شدن فعال سازی، برگ ها در حرارت قرار می گیرند تا طعم غنی چای محبوس بماند. آخرین کار باقی مانده، جدا کردن محصولات با در نظر گرفتن رنگ و اندازه آنهاست.

فواید چای سیلان برای سلامتی

چای سیلان به دلیل طعم و بوی خوش آن تحسین شده و ارزشمند است اما استفاده از این گیاه آثار سلامت بخشی فراوانی به همراه دارد. گیاه چای سیلان که در سریلانکا (نام سابق کشور سیلان) رشد می کند، تقریباً گیاه تازه شناخته شده ای به شمار می رود و استفاده از آن از اواسط دهه 1800 شروع به رشد کرده است.

چای سیلان انواع مختلفی دارد که شامل چای سیاه، چای سبز و چای سفید می شود. اگرچه هر کدام از این چای ها طعم خاص خود را دارد، ولی چای سیاه که خود انواع متنوعی دارد، مزه شناخته شده تری داشته و بیش از انواع دیگر تولید می شود. طعم چای سبز سیلان نسبت به دیگر انواع چای سبز قوی تر است و باید "به عنوان طعمی که باید با شناخت به آن علاقه مند شد" به آن توجه کرد. چای سفید هم به شدت مورد توجه قرار دارد و گفته می شود که طعمی مشابه عسل دارد. چای های سیلان به طور تقریبی به اندازه چای معمولی فواید سلامت بخش را دارا هستند، و بیشتر برای کیفیت و عطر مرغوبی که دارند خریداری می شوند.

فواید چای سیاه سیلان برای سلامتی

از آنجا که برای فراوری چای سیاه سیلان، آن را اکسیده می کنند، کیفیت و خواص این نوع چای تفاوت اندکی با چای سبز و سفید دارد. چای سیاه از بهترین مواد علیه سرطان محسوب می شود، چرا که حاوی موادی به نام تی فلاوین (theaflavin) و تئوروبیجین (thearubigin) است که جزو آنتی اکسیدان های بسیار قوی هستند و به بدن کمک می کنند تا با رادیکال های آزادی که از قابلیت تخریب DNA برخوردار بوده و می توانند در بدن سرطان ایجاد کنند، مقابله نماید. همچنین چای سیاه به کمتر شدن احتمال بیماری های قلبی کمک می کند و باعث کوچک شدن اندازه تومورها می شود.

چای سیاه همچنین برای محافظت از بدن در برابر ویروس ها و باکتری ها نیز مفید است. علاوه بر این نوشیدن چای سیاه می تواند خطر ابتلا به آنفلونزا را کاهش داده و با تقویت سیستم ایمنی بدن، احتمال ابتلا به دیگر بیماری ها را نیز کاهش دهد.

چای سیاه، بر هورمون های استرس زا در بدن تاثیر می گذارد و باعث می شود افرادی که در موقعیت های پر تنش قرار می گیرند، راحت تر بتوانند خود را بازیافته و خونسردی خود را به دست آورند. این نوع چای همچنین قادر است با افزایش فعالیت امواج آلفا در مغز، هوشیاری افراد را بیشتر نماید.

در جستجوی بهترین

در زمانی که مشغول خرید چای سیلان هستید، به دنبال گونه هایی بگردید که برچسب "%100 چای سیلان خالص" بر آن خورده باشد. اغلب وقتی که چای از سریلانکا بسته بندی و صادر می شود، ترکیبات دارای کیفت پایین تری از چای، از هند و آفریقا به محصول اضافه می شود. شما می توانید از طعم های مختلفی نظیر چای های سبز و سیاه با ترکیبات میوه، ادویه جات و دیگر مواد اولیه طبیعی لذت ببرید.

به طور کلی چای دارای مضرات اندک و در مقابل، فواید سلامتی بخش بسیاری است. چای سیلان به خصوص از نظر کیفیت، از بهترین نوع محسوب می شود و همان گونه که برای نوشیدن گاه به گاه بسیار مطلوب است، به شما کمک می کند تا از فواید چای، به طور روزانه بهره مند شوید.

برگرفته از: 3fatchicks.com

اسیدهای چرب امگا 3 در خدمت بیماران قلبی

ترکیب کردن اسیدهای چرب امگا 3 با داروهای رقیق کننده خون، خطر ابتلا به حملات قلبی را در بیمارانی که در سرخرگ های کرونری (coronary arteries) قلب خود از لوله های کوچک موسوم به استنت (stent) استفاده می کنند، کاهش می دهد.

در حالی که پژوهش های قبلی نشان می داد که غذاهای سرشار از امگا 3، از قبیل ماهی های چرب مثل ماهی آزاد (salmon)، خطر بروز مشکلات قلبی را در افراد مبتلا به بیماری شریان های کرونری کاهش می دهد، تحقیق جدید احتمالاً اولین تحقیقی است که تاثیرات امگا 3 بر بیمارانی که پس از تعبیه استنت، تحت درمان های رقیق سازی خون قرار گرفته اند را بررسی می کند.

استنت نوعی لوله کوچک است که در سرخرگ کرنری مسدود یا تنگ، در قلب مبتلایان به بیماری قلبی کار گذاشته می شود تا سرخرگ باز بماند و اجازه دهد جریان طبیعی خون و اکسیژن به قلب برسد. با این حال لخته شدن خون در محل استنت، ممکن است جلوی گردش خون را گرفته و مشکلات جان فرسایی همچون حملات قلبی را باعث شود.

در این پژوهش، محققان 54 بیمار اروپایی را که به طور میانگین 63 ساله بودند، مورد بررسی قرار دادند. سرخرگ های مسدود شده همه این افراد به وسیله آنژیوپلاستی (رگ گشایی) کرونری و با استفاده از استنت باز شده بود. همه این بیماران تحت درمان های استاندارد پزشکی که معمولا در این نوع بیماران اعمال می شود، قرار گرفته بودند که از آن جمله می توان به تجویز دز روزانه آسپرین، داروی ضد پلاکت و کلوپیدوگرل (clopidogrel)، تا چهار هفته پس از نصب استنت اشاره کرد.

24 تن از این بیماران که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، یک قرص دارونما که صرفا جنبه ذهنی دارد و شامل هیچ ماده دارویی نیست را به طور روزانه دریافت می کردند و به 30 بیمار دیگر روزانه 1000 میلی گرم امگا 3 (EPA و DHA) به شکل قرص خورانده می شد. این تحقیق به صورت کنترل شده با دارونما و به طوری اجرا می شد که نه بیماران و نه محققان نمی دانستند کدام بیمار امگا 3 را دریافت می کند و کدام یک دارونما را.

پس از طی دوره درمان، مشخص شد لخته های خون در آن دسته از بیمارانی که اسیدهای چرب امگا 3 مصرف می کردند، در مقایسه با گروهی که با دارونما مورد آزمون قرار گرفته بودند، کمتر تشکیل شده است و لخته های تشکیل شده نیز از ویژگی های بهتری برای درمان برخوردارند.

لخته های خونی بیمارانی که، به عنوان مثال از قرص های روغن ماهی استفاده کرده بودند، آسان تر گسیخته می شدند. بیمارانی که امگا 3 مصرف می کردند، نه تنها ترومبین لخته ساز کمتری در خون آنها تولید شده بود بلکه لخته ها دارای منافذ بزرگتری بودند که کار شکستن آنها را تسهیل می کرد. همچنین در این بیماران، زمان مورد نیاز برای تخریب لخته های خونی، 14 درصد کمتر از زمان صرف شده برای این کار در بیماران مصرف کننده قرص های دارونما بوده است. از آنجا که بین لخته های خونی این دو گروه هیچ تفاوتی وجود نداشته است، پژوهشگران معتقدند این موضوع احتمالاً به مصرف روغن ماهی مربوط بوده است.

نتیجه گیری پژوهشگران آن است که استفاده از اسیدهای چرب امگا 3 در بیمارانی که پس از نصب استنت به وضعیت پایداری رسیده اند، می تواند مثمر ثمر باشد. روغن ماهی با اینکه یک جایگزین برای داروهای رقیق کننده خون یا دیگر شیوه های درمانی به شمار نمی رود اما این ماده را به آسانی می توان به عنوان نوعی درمان اضافی مورد استفاده قرار داد.

برگرفته از: doctor.ndtv.com

شما با خواندن بحث و گفتگوهایی که درباره اسیدهای چرب امگا 3 صورت می گیرد، ممکن است با خود فکر کنید که چگونه می توان مقدار دریافت امگا 3 را در رژیم غذایی روزانه افزایش داد؟

بسیاری از مردم به مقدار کافی امگا 3 مصرف نمی کنند، در حالی که این موضوع به ویژه در مورد مادران شیرده از اهمیت بسزایی برخوردار است. هر چند در حال حاضر هیچ مرجع رژیم غذایی خاصی برای افزایش دریافت امگا 3 مورد نیاز بدن وجود ندارد، موسسه ملی بهداشت توصیه می کند که روزانه حداقل دو درصد کالری ورودی به بدن باید چربی های امگا 3 باشد. دریافت امگا 3 بیشتر، ممکن است آسان تر و خوشمزه تر از آن چیزی باشد که شما فکر می کنید. نگران محاسبه دقیق وزن مواد غذایی نباشید، فقط یک منبع خوب روزانه برای این هدف دست و پا کنید.

ذیلاً به شش روش برای افزایش دریافت روزانه امگا 3 اشاره می شود:

ماهی بگیرید

ماهی بهترین منبع EPA و DHA به شمار می رود، دو مکمل قوی از خانواده امگا که از پس انجام همه کاری بر می آیند از محافظت در برابر بیماری های قلبی گرفته تا تامین رشد کامل مغز نوزادان. ماهی های آب سرد از جمله ماهی آزاد (salmon)، هالیبوت، اسکالوپ و سرخو از بهترین منابع امگا 3 به شمار می روند. کسانی که ماهی دوست ندارند، نگران نباشند، شما نیاز ندارید که یک فیله ماهی را یکجا مصرف کنید. خلاق باشید و ماهی را در قالب دستورالعمل های جدید پخت و به صورت های گوناگون از قبیل آب پز، سوپ ماهی، کوفته ماهی آزاد، ماهی خشک کرده و دودی که بدون نیترات باشد، یا حتی لایه نازکی از ماهی دودی میل کنید. این کارها باعث می شود با طعم غذایی که می خورید کنار بیایید ولی اگر علاقه ای به ماهی ندارید، می توانید گزینه های دیگری را انتخاب نمایید.

اضافه کردن چیزهای دیگر

دانه کتان زمینی، تخم کدو، شاهدانه، گردو، از تامین کننده های گیاهی خوب امگا 3 محسوب می شوند. سعی کنید به برشتوک، غلات صبحانه، سالادها، حریره، مواد پختنی و یا روی میوه های تابستانی مقداری از این مواد اضافه کنید. استفاده از تخم کتان یا شاهدانه نیز در اسموتی ها بسیار خوب است.

جانشین کردن روغن ها

اگر هنوز با کره یا مارگارین پخت و پز می کنید، زمان آن فرا رسیده که روغن مورد استفاده خود را تغییر دهید. از روغن کانولا یا روغن نباتی برای پخت و پز یا طبخ در حرارت بالا استفاده کنید، همچنین می توانید در سالاد، از روغن دانه کتان یا روغن گردو استفاده نمایید. روغن کاملا خالص زیتون هم که مقوی قلب، خوشمزه و عالی برای پخت و پز در حرارت کم است. اگرچه روغن زیتون حاوی مقادیر اندکی امگا 3 است ولی مصرف روزانه آن، دریافتی امگا 3 شما را افزایش می دهد ولی توجه داشته باشید که امگا 3 در حرارت بالا از بین می رود.

از دانه ها استفاده کنید

اغلب به این موضوع اشاره نمی شود که کدو حلوایی، لوبیای سفید، لوبیا قرمز، دانه سویا منابع خوب امگا 3 هستند و این شامل توفو (مایع خمیری ژاپنی تهیه شده از دانه سویا) نیز می شود. یک فنجان از هر کدام از این لوبیاها یا چهار اونس (115 گرم) توفو می تواند ده الی پنجاه درصد نیاز روزانه بدن به امگا 3 را تامین کند.

و اما "چیا"

برای سال های متمادی دانه های چیا (دانه ای از خانواده نعنا) را بر روی مجسمه ها گلی پرورش می دادند، ولی تنها به تازگی است که با توجه به کشف فواید سلامت زای آنها مورد توجه چند جانبه قرار گرفته اند. چیا در واقع از نظر مقدار امگا 3 موجود در آن، با کتان مقایسه می شود با این تفاوت که چیا دارای مقادیر بسیار زیادی فیبر است. بکوشید در سالاد یا صبحانه که میل می کنید، چیا را نیز بیافزاید ولی توجه داشته باشید اگر دانه های چیا در مایعی خیس بخورند، طی چند دقیقه به صورت ژل مانند در می آید.

تقویت کردن مواد غذایی که کمتر مغذی هستند

اگرچه همواره بهترین شیوه دریافت مواد مغذی، استفاده از خود غذاها قلمداد می شود، با این حال مواد خوراکی انگشت شماری در بازار یافت می شود که (با توجه به برچسب مواد غذایی) از اسیدهای چرب امگا 3 سرشار است و از جمله این مواد می توان به تخم مرغ، شیر، کره بادام زمینی و آب پرتقال اشاره کرد.

برگرفته از: mummums.com

و در نهایت اینکه شرکت کدبانو، تولید کننده محصولات دلپذیر تنها شرکتی است که با توجه به اهمیت مصرف اسیدهای چرب امگا 3 برای مصرف کنندگان، سس مایونز با روغن کانولا که سرشار از امگا 3 است، تولید می نماید. بنابراین مصرف کنندگان عزیز می توانند با مصرف سس مایونز امگا 3 دلپذیر بخشی از نیاز بدن به این ماده غذایی مفید را تامین نمایند.

ده نکته از برترین سودهای نوشیدن چای

جنگ گوجه فرنگی علیه سرطان ها

آنتی اکسیدان ها چه هستند؟

آیا غذاهای تازه از غذاهای کنسرو شده بهترند

درباره کچاپ

تاریخچه

ابتکارات واپسین

نحوه تولید صنعتی

فواید چای سیلان برای سلامتی

چای سیلان چیست؟

منشاء پیدایش

فرآیند تولید

فواید چای سیلان برای سلامتی

فواید چای سیاه سیلان برای سلامتی

در جستجوی بهترین

امگا 3 و قلب

اسیدهای چرب امگا 3 در خدمت بیماران قلبی

ماهی بگیرید

اضافه کردن چیزهای دیگر

جانشین کردن روغن ها

از دانه ها استفاده کنید

و اما "چیا"

تقویت کردن مواد غذایی که کمتر مغذی هستند